Ανατολή

Λίγο έξω από την πόλη της Σκιάθου, στην περιοχή Καλύβια μακριά από τα κοσμοπολίτικα και τουριστικά εστιατόρια-ταβέρνες της, βρίσκεται η ταβέρνα Ανατολή.

Στο δρόμο προς την Ευαγγελίστρια σε απόσταση 5 χιλιομέτρων, στην κορφή ενός λόφου με άπλετη θέα στο πέλαγος και ΒΑ προς την Σκόπελο και στο βάθος την Αλόννησο θα συναντήσουμε ένα παραμυθένιο ταβερνάκι. Με το που περνάς την αυλόπορτα νιώθεις να σε πλημμυρίζει η γλυκιά αίσθηση μιας περιποιημένης σπιτικής αυλής Στην αυλή ένα δάπεδο πατημένο τσιμέντο, ως μια παλιά τσιμεντοκονία, βαμμένο γκρι-μπλε, προβάλει τις παλιές κατάλευκες καρέκλες, ενώ στο βάθος κάτω από την στεγασμένη αυλή, προστατευμένη από τους βοριάδες και τις ξαφνικές ανοιξιάτικές μπόρες του νησιού, δυο μεγάλοι κτιστοί καναπέδες, πίσω από τα τραπέζια με πολύχρωμα ethnic μαξιλάρια.

Ένας φουντωτός σκίνος – στη Σκιάθο οι μυρωδάτοι σκίνοι γίνονται δέντρα – στη μέση της αυλής δημιουργεί μια αεράτη σκιά, ενώ μεγάλα πιθάρια παίζουν τον ρόλο γλάστρας, για υποδεχθούν φουντωτούς βασιλικούς και δυόσμους που όταν άθελά σου τους ακουμπήσεις, καθώς περνάς, χαρίζουν την μυρωδιά τους σ’ όλη την αυλή.

«Μα δεν είναι μόνο για διακόσμηση ή για μυρωδιά, αλλά και για πρώτη ύλη στα μαγειρέματα μας και στην κουζίνα», μας λέει η Κούλα, η κόρη της κυρά-Κατίνας, που ήταν αυτή που έφτιαξε το μαγαζί το 1992 δίπλα στο οικογενειακό της σπίτι.

Το φαγητό στην ταβέρνα Ανατολή είναι η λαϊκή μαμαδίστικη κουζίνα, που όσο περνάει ο χρόνος σπανίζει, γιατί εκλείπουν πια οι μαμάδες που να κατέχουν την τέχνη, ενώ οι περισσότεροι σύγχρονοι μαγείροι, γεμάτοι έπαρση στην προσπάθεια να διακριθούν, βάζουν τόσα στολίδια που τελικά κρύβουν τον χαρακτήρα της πρώτης ύλης και την καθαρότητα των γεύσεων.

«Τα κάνουμε όπως τα έκανε η γιαγιά μου και η μάνα μου!», τι ταπεινότητα και τι σεβασμό κρύβει αυτή η πρόταση…

Η Κούλα και η Ελευθερία μαθήτευσαν στην κυρά-Κατίνα που ακόμα δεν το βάζει κάτω. Μεταξύ άλλων δοκιμάσαμε τον μπακλαβά της, άλλωστε είναι γνωστή και περιζήτητη για τους γαμήλιους μπακλαβάδες που φτιάχνει στο μεγάλο σινί (ειδικό ταψι).

Τα κύρια φαγητά στην Ανατολή είναι τα μαγειρευτά, κόκορας, κατσικάκι ντόπιο – λουκούμι σκέτο -, λαδερά, καλαμαράκια, ψάρια όταν βρίσκουν πελαγίσια από Σκιαθίτες ψαράδες.

Αλλά και τα ορεκτικά έχουν χαρακτήρα. Στριφτές πίτες (σκιαθίτικη εκδοχή), γιαπράκια, σουτζουκάκια σμυρνέικα με μπόλικη κανέλα, κολοκυθοανθοί γεμιστοί με ρύζι και μυρουδικά, τσιτσίραβλα και κρίταμα που συνοδεύουν τον ξυδάτο γάβρο, τυροπιτάκια στο τηγάνι. Λάτρεψα ένα θεσπέσιο ορεκτικό, μια έκπληξη, τηγανητούς κολοκυθοανθούς με λίγο τυράκι μέσα τους, πασπαλισμένους με σουσάμι, στο τηγάνι σαν τσιπς !

Αποχαιρετήσαμε την ταβέρνα Ανατολή και το μεγάλο περίτεχνο ζωγραφιστό χταπόδι που σε υποδέχεται στην είσοδο του μαγαζιού – η Κούλα, όταν δεν μαγειρεύει, ζωγραφίζει – με μια γλύκα μέσα μας.

Στην εποχή που όλα τρέχουν και αλλάζουν με τρομερές ταχύτητες, το να υπάρχουν κάποιες σταθερές γεύσεων, αισθητικής και ήθους, είναι ένα πολύ παρηγορητικό και συνάμα σπάνιο πράγμα.