More

Αμπελώνας της Πάρου

Ο Παριανος αμπελώνας και τα ΠΟΠ Παριανά κρασιά

Όταν ο James Bent, Βρετανός ταξιδιώτης, επισκέφτηκε το1885 την Παροικιά και εντόπισε μια εκκλησιά αφιερωμένη στο Άγιο Γιώργη τον Μεθυστή, συμπέρανε – και το κατέγραψε στις σημειώσεις του – ότι ο Χριστιανισμός τουλάχιστον σ’ αυτήν την περίπτωση είχε συμφιλιωθεί με τον Διόνυσο τον θεό του κρασιού, του γλεντιού και του θεάτρου.

Η καλλιέργεια του αμπελιού την περίοδο του Βυζαντίου συνεχίστηκε στα νησιά Αιγαίου και ο οίνος της Μαλβαζίας, κρασί που παραγόταν στο τρίγωνο Κυκλάδες-Κρήτη-Μονεμβασία, γίνεται περιζήτητος στις χώρες της Ευρώπης.

Την περίοδο της Τουρκοκρατίας η αμπελουργία δεν περιορίστηκε ούτε απαγορεύτηκε, όπως θα περίμενε κανείς λόγω της Μουσουλμανικής θρησκείας και αυτό γιατί οι Τούρκοι είδαν στην αμπελοκαλλιέργεια μια σοβαρή πηγή φορολογικών εσόδων.

Όταν η φυλλοξήρα χτύπησε τη Γαλλία οι Δυτικοί γύρεψαν από τις Κυκλάδες κρασί για τα χαρμάνια τους. Η Πάρος ανταποκρίνεται κι έτσι στις αρχές ως τα μέσα του 20ου αιώνα βρίσκει το νησί με καλλιέργειες αμπελιών σε έκταση 10 χιλιάδων στρεμμάτων –  έναντι 5 χιλιάδων σήμερα- με μέση ετήσια παραγωγή τα 2.500.000 λίτρα. Το 1950 υπάρχουν στο νησί πέντε ιδιωτικά οινοποιεία που παράγουν κρασί, μεγάλο μέρος του οποίου εξάγεται σαν βελτιωτικό κρασιών που παράγονται από την οινοποίηση της σταφίδας. Όταν το 1953 απαγορεύτηκε η οινοποίηση της σταφίδας περιορίστηκε δραματικά η ζήτηση των παριανών κρασιών, γεγονός που οδηγεί τα οινοποιεία της Πάρου σε κλείσιμο.

Το 1956 η Ένωση Αγροτικών Συνεταιρισμών επεμβαίνει δυναμικά με το πρώτο ιδιόκτητο οινοποιείο και δίνει λύση στο αδιέξοδο των παριανών αμπελοκαλλιεργητών. Συγκεντρώνει το σταφύλι του νησιού, το οινοποιεί και μέχρι το τις αρχές τού 1970 το στέλνει χύμα είτε σε μορφή γλυκού κρασιού για την παραγωγή ηδύποτων, είτε σαν ξηρό κρασί βελτιωτικό –κυρίως για το σώμα του και το χρώμα του-άλλων οίνων σε Αθηναϊκές οινοβιομηχανίες και στο εξωτερικό.

Μόνο όταν αναπτύχθηκε ο τουρισμός στην Πάρο -στα τέλη της δεκαετίας του 1970- αποτολμήθηκε η παραγωγή εμφιαλωμένων ντόπιων κρασιών για τις ανάγκες του νησιού. Το 1981 η Πάρος προβιβάζεται σε αμπελουργική τοποθεσία με κρασιά Ονομασίας Προέλευσης για κρασιά που παράγονται από ποικιλίες Μονεμβασιάς και Μανδηλαριάς.

Από τότε άρχισε να αναπτύσσεται η τοπική οινοποιία, συνδυαζοντας τις καλύτερες παραδόσεις με τη σύγχρονη οινολογική πρακτική.

Σήμερα στην Πάρο υπάρχουν 4 οινοποιεία με τον μεγαλύτερο όγκο κρασιών να παράγει το Οινοποιείο Μωραΐτη και κατόπιν το οινοποιείο της Ένωσης Αγροτικών Συνεταιρισμών Πάρου. Κύριο χαρακτηριστικό των παραδοσιακών κλιμάτων της Πάρου είναι ότι δεν έχουν κορμό, αλλά τα κλαδιά έρπουν στο έδαφος (οι λεγόμενες απλωταριές) για να προστατέψουν τα σταφύλια από τους δυνατούς ανέμους (σήμερα η πρακτική αυτή έχει σχεδόν καταργηθεί και επικρατεί η γραμμική καλλιέργεια).

Οι ποικιλίες που φύονταν στην Πάρο ήταν η Μανδηλαριά, η Μονεμβασιά, το Σαββατιανό, το Μαυροτράγανο, το Αηδάνι, το Μαυραθήρι, και τα λιγότερο γνωστά η Βάφτρα, το Κακόμαυρο, η Ασπρούδα, η Παπατσούδα, η Ποταμίσια, η Τρυφέρα και οι παριανοί αμπελουργοί συνήθιζαν στα κτήματά τους να έχουν ανάμικτων ποικιλιών κλίματα.

Σε μεγάλο μέρος του Παριανού αμπελώνα καλλιεργείται σήμερα η ποικιλία Μανδηλαριά, που δίνει ένα κόκκινο κρασί με υπέροχο χρώμα και έντονες τανίνες. Με την συνοινοποίηση της κόκκινης Μανδηλαριάς σε ποσοστό τουλάχιστον 35% και της Μονεμβασιάς δημιουργούνται ερυθρά κρασιά ΠΟΠ. Ο υπόλοιπος αμπελώνας της Πάρου κυριαρχείται από τη Μονεμβασιά, όνομα που παραπέμπει στην Μαλβαζία του Μεσαίωνα. Η Μονεμβασιά όταν καλλιεργείται σωστά, δίνει υψηλής ποιότητας κρασιά με χαρακτηριστικά αρώματα που παράγουν λευκά κρασιά ΠΟΠ.

Από το 2011 προστέθηκε και το ΠΟΠ Μαλβαζία Πάρος, που είναι ένα λευκό γλυκό κρασί που παράγεται από σταφύλια με υψηλή περιεκτικότητα σε σάκχαρα και η Μονεμβασιά διέθετε αυτό το χαρακτηριστικό.

Στα τέλη του Αυγούστου οι Παριανοί τρυγούν και πατούν τα σταφύλια τους. Ανεξαρτήτως της ποσότητας που θα στείλουν στις οινοποιείες, δεν υπάρχει καλλιεργητής που δεν θα πατήσει ο ίδιος στο πατητήρι του, για να φτιάξει το δικό του κρασί που θα τον συντροφεύει στα γεύματα και τα γλέντια της επόμενης χρονιάς. Και πάντα αυτό θα γίνει με την δέουσα ιεροτελεστία καθώς ένας κύκλος ζωής και κουραστικών εργασιών (κλαδέματα, ξελακώματα, σκαλίσματα, θειαφίσματα, οργώματα) έφθασε στο τέλος του.

Και είναι ένα θέαμα που αξίζει να το παρακολουθήσει κανείς.

  • Ο Αμπελώνας της Πάρου - Πάρος - Greek Gastronomy Guide
  • Ο Αμπελώνας της Πάρου - Πάρος - Greek Gastronomy Guide
  • Ο Αμπελώνας της Πάρου - Πάρος - Greek Gastronomy Guide
  • Ο Αμπελώνας της Πάρου - Πάρος - Greek Gastronomy Guide
  • Ο Αμπελώνας της Πάρου - Πάρος - Greek Gastronomy Guide
  • Ο Αμπελώνας της Πάρου - Πάρος - Greek Gastronomy Guide
  • Ο Αμπελώνας της Πάρου - Πάρος - Greek Gastronomy Guide
  • Ο Αμπελώνας της Πάρου - Πάρος - Greek Gastronomy Guide
  • Ο Αμπελώνας της Πάρου - Πάρος - Greek Gastronomy Guide
  • Ο Αμπελώνας της Πάρου - Πάρος - Greek Gastronomy Guide

Contact

Contact
  • Category
    Αξιοθέατα
  • Location
    Πάρος

Location

Αμπελώνας της Πάρου

ΤΟΠΟΣ & ΙΣΤΟΡΙΑ - ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΗ ΚΟΥΖΙΝΑ

ΤΑΒΕΡΝΕΣ - ΕΣΤΙΑΤΟΡΙΑ - ΚΑΦΕΝΕΙΑ

Ούζο Πλωμαρίου
 
Ούζο Πλωμάρι

ΠΡΟΪΟΝΤΑ - ΕΔΕΣΜΑΤΑ

 

ΠΑΡΑΓΩΓΟΙ - ΟΙΝΟΠΟΙΕΙΑ

ΔΙΑΜΟΝΗ - ΑΓΟΡΕΣ - ΠΑΝΗΓΥΡΙΑ - ΑΞΙΟΘΕΑΤΑ

error: Alert: Πνευματική ιδιοκτησία GGG !!